«و من آیاته أن خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم مودّةً و رحمةً إنّ فى ذلک لآیاتٍ لقوم یتفکّرون (سوره روم، آیه 21) ؛ و از جمله نشانههاى (توانایى و یگانگى) او این است که براى شما از جنس خودتان همسرانى آفرید تا در کنار آنها آرامش یابید. و همو در میان شما دوستى و مهربانى قرار داد. بىتردید در این (تدبیر حکیمانه) نشانههایى [روشن] براى مردمى است که مىاندیشند.»
1ـ خداوند متعال با قدرت خویش و در آفرینشى حکیمانه، براى آدمیان همسرانى از جنس خودشان آفرید تا بدانها انس و آرامش بگیرند. اگر همسر آدمى در آفرینش همسان او نباشد، نمىتواند با او انس بگیرد و از معاشرت با وى لذت ببرد و آرامش یابد، پس «مرد و زن» در جنسیت و انسانیت با هم شریک و همسانند.
2ـ دست حکمت الهى براى انسان همسر آفرید تا مایه آرامش و اطمینان او را فراهم کرده باشد. بر همین اساس و در هماهنگى کامل بین تکوین و تشریع حکیمانه، زناشویى، سنّتى جاودانه به شمار مىرود که رویگردانى از آن دورى از نبى مکرّم صلی الله علیه و آله را در پى دارد.
3ـ آرامشِ حاصل از، در کنار همسر بودن، مطلق و نامحدود و آرامش جسمى، روحى، فردى و اجتماعى است و انسان با همسرگزینى و ازدواج به پیشگیرى یا درمان بسیارى از کاستىها و بیمارىهاى خود مىپردازد.
4ـ هر یک از زن و مرد به تنهایى ناقص مىباشند و به همین خاطر به دنبال جزء مکمّل خود مىگردند و تا ازدواج نکردهاند یک بىقرارى و ناآرامى بر آنان حاکم است چون هر ناقصى مشتاق کمال خویش است و هر نیازمندى مایل به کسى است که نیاز او را برطرف کند.
5ـ وقتى تمایل به همسر در وجود انسانها به ودیعت نهاده شد؛ پس عشقهاى پاک ستودنى است و باید براى تحقق آن کوشید تا انسان با حرکت در مسیر فطرت به کمال برسد.
6ـ پدیدار شدن عواطف عمیقِ پس از ازدواج و دلدادگى همسران و همزیستى مسالمتآمیز و حتى عاشقانه آنها از نشانههاى تدبیر حکیمانه خداوند مىباشد.
7ـ بر خلاف تصور عرفى و باور سطحى و ناصحیحى که ازدواج و تشکیل خانواده را بارى بر دوش همسران مىداند، ازدواج و نیل به مقام «همسرى» از نگاه قرآن کریم در راستاى منافع آنان مىباشد و همسران بار خاطر یکدیگرند نه این که یار شاطر هم باشند.
8ـ بقاى پیوند میان همسران به یک کشش قلبى و جاذبه روحى نیاز دارد و به همین جهت پروردگار مهربان پس از آن که آن دو در کنار هم به آرامش رسیدند، با دست لطف و عنایت خویش نعمت «مودّت» و «رحمت» را به آنان بخشیده است تا با عشقى صادق و علاقهاى کامل در کنار هم آرامشى غریزى داشته باشند.
9ـ مهرورزى دوستانه و بلکه عاشقانهاى که بین همسران پدید مىآید، نه تنها نشانه قدرت خداوند است، که عنایت و لطفى است که در حق انسان روا داشته است. پس همسر شدن چنان باید انسانى باشد که عنایت الهى، ظرف قابل خود را بیابد و نیز باید براى ماندگارى آن به هوش بود تا از طریق انسانیت فاصله نگیرد.
10ـ دوام گرایش مرد و زن به یکدیگر و آرمیدن در سایه انس هم به مودت و رحمتى است که خداوند بینشان برقرار مىکند و البته این دوستى و مهربانى غیر از آن گرایش غریزى بین مذکر و مؤنث است که در میان حیوانات هم موجود است ولى در قرآن نشانه آفریدگار حکیم معرفى نگردیده است بلکه این عشق برین، آیه قدرت و یکتایى آفریدگار نامیده شده است.
11ـ آرامشآفرینى ازدواج و نیز پیدایش مودت و رحمت بین آنان براى خردمندان و متفکران از نشانههاى ربوبیت و تقدیر خداى حکیم، است.
منبع:
مجله پیام زن، شماره 148 ، محمدکاظم تقوى
